هر آینه‌کاری در خاندان ظریف‌صنایعی، پنج نسل را در بر می‌گیرد. ظریف صنایعی لقبی است که در دوره قاجار به استاد مشهدی کریم داده می‌شود و از آن پس فرزندان و نوادگان او را با همین لقب (و فامیل) می‌شناسند.
بیشتر آثار ایشان در بافت قدیم شیراز بوده که بسیاری از آنها به مرور زمان از میان رفته است. اما از کارهای به جا مانده و شاخص استاد می‌توان، آینه‌کاری در کاخ سعد‌آباد را نام برد.
بعد از ایشان، استاد کربلایی محمد با آینه‌کاری خانه زینت‌الملک و نارنجستان قوام، کار پدر را دنبال می‌کند و پس از او میراث آینه‌کاری به پسرانش استاد حسین و محمدحسن و نوه‌های دختری‌اش می‌رسد که از میان آنان باید از بانو ایران شیشه‌بر یاد کرد که می‌توان او را نخستین زن آینه کار ایران به حساب آورد. بانو ایران، در کنار استاد محمدحسن، برش و نصب قسمت‌هایی از آینه‌کاری شاهچراغ را انجام داده است.
بیشتر نوادگان استاد مشهدی کریم، آینه‌کاری را به عنوان کار دوم خود برگزیده‌اند اما استاد احمد ظریف صنایعی که این هنر را از کودکی نزد پدر آموخته است، این رسته را با جدیت دنبال می‌کند.
ایشان تاکنون علاوه بر تزئینات داخلی بناهای شخصی، آینه‌کاری تمام یا بخشی از 37 امامزاده و اماکن متبرکه از جمله شاهچراغ، آستانه، سید میرمحمد و سید تاج‌الدین غریب را انجام داده است.